Meer informatie over de verschillende soorten fraude en wat je aansprakelijkheid is.
Een betaling wordt als frauduleus beschouwd als de kaarthouder er geen toestemming voor heeft gegeven. De meeste frauduleuze betalingen worden gedaan met gestolen betaalkaarten of kaartnummers. Als kaarthouders bericht krijgen dat de betaling is gedaan of als ze het afschrift van hun kaart bekijken, nemen ze contact op met de uitgever van de betaalkaart om een chargeback in te dienen voor de betaling.
Online fraude is fundamenteel anders dan fraude bij fysieke bedrijven, omdat het moeilijker is om er zeker van te zijn dat de persoon aan wie je verkoopt ook is wie hij zegt dat hij is. Sommige fraudeurs gebruiken geavanceerdere methoden dan alleen proberen aankopen te doen met een gestolen betaalkaart. Als je online betalingen accepteert, is het belangrijk om je bewust te zijn van de verschillende soorten fraude en wat je aansprakelijkheid is.
Je platform werkt samen met Stripe om betalingen veilig uit te voeren. Het machine-learningsysteem van Stripe controleert voortdurend alle betalingen die door onze gebruikers worden verwerkt. Heel soms kun je een melding van Stripe ontvangen dat een betaling vermoedelijk frauduleus is nadat de kaartuitgever deze heeft geautoriseerd. Dit kan gebeuren als Stripe activiteiten op de betaalkaart ontdekt die erop wijzen dat de betaalkaart frauduleus wordt gebruikt.
Hoewel Stripe je op de hoogte stelt zodra ze verdachte activiteiten ontdekken, kan het enkele dagen duren nadat een betaling is gedaan. Houd in gedachten dat deze voorspelling geen garantie is dat een betaling frauduleus is, alleen reden om aan te nemen dat dit mogelijk wel zo is.
Deze informatie wordt aan jou verstrekt zodat je een weloverwogen beslissing kunt nemen en waar nodig actie kunt ondernemen (bijvoorbeeld contact opnemen met de klant of de bestelling in de wacht zetten). Als je twijfels hebt over de betaling nadat je deze hebt bekeken, overweeg dan om deze direct terug te storten om een chargeback te voorkomen en chargebackkosten te vermijden.
Waarschuwing: Hoewel klanten geen chargeback kunnen indienen voor volledig terugbetaalde betalingen, kunnen ze dat wel doen voor gedeeltelijk terugbetaalde betalingen. De regels van het kaartnetwerk staan zelfs toe dat voor een betaling die gedeeltelijk is terugbetaald, een chargeback kan worden ingediend voor het volledige bedrag.
Vroegtijdige fraudewaarschuwingen: Een ander type melding van vermoedelijke fraude die je kunt ontvangen, is een vroegtijdige fraudewaarschuwing van de kaartuitgever, die aangeeft dat er frauduleuze activiteiten zijn gemeld met een betaalkaart die is gebruikt voor een betaling aan jou.
Bij deze vorm van fraude worden gestolen creditcard- of kaartgegevens gebruikt om online een aankoop te doen. De fraudeur kan in het bezit zijn van een fysieke betaalkaart, maar het is waarschijnlijker dat de gegevens van de kaarthouder elektronisch zijn gestolen. Een bedrijf verzendt goederen of levert diensten aan de fraudeur in de veronderstelling dat de betaling legitiem is.
Als een kaarthouder zich nog niet heeft gerealiseerd dat ze hun betaalkaart hebben verloren of deze is gestolen (en dus de kaartuitgever nog niet op de hoogte heeft gesteld), kun je nog steeds betalingen verwerken. Zelfs als een betaling niet wordt geweigerd, betekent dit niet dat deze is geautoriseerd.
Nadat de kaarthouder ontdekt dat hun kaart frauduleus is gebruikt, dienen ze een chargeback in voor de betaling bij de uitgever van de betaalkaart. Als de chargeback wordt afgehandeld in het voordeel van de kaarthouder, lijdt het bedrijf een verlies gelijk aan het bedrag van de betaling en de kosten van de reeds geleverde goederen of diensten. Het bedrijf moet chargebackkosten betalen, ongeacht in wiens voordeel de chargeback wordt afgehandeld.
Fraude door te veel betalen (ook bekend als uitbetalingsoplichting) is een variant van fraude met gestolen betaalkaarten. De fraudeur doet zich voor alsof hij de diensten van een derde partij nodig heeft in verband met de aankoop. De fraudeur biedt dan aan om de verkoper de kosten van de goederen te betalen, een extra bedrag voor de frauduleuze derde partij en vaak een extraatje (fooi) voor het tegemoetkomen aan het verzoek. De fraude die hier wordt gepleegd, is dat de service van de derde partij niet bestaat: de fraudeur heeft het extra geld aangenomen terwijl de verkoper met een chargeback blijft zitten.
Een online antiekhandel kan bijvoorbeeld worden benaderd door een fraudeur die beweert in het buitenland te wonen. Ze vragen het bedrijf gebruik te maken van het vrachtbedrijf van hun voorkeur en vragen het bedrijf aan hen te betalen. Met behulp van gestolen kaartgegevens betaalt de fraudeur het bedrijf voor de goederen en de valse vrachtkosten, en voegt een fooi voor de verkoper toe als stimulans.
Het bedrijf voldoet en betaalt de vergoeding aan dit nepvrachtbedrijf, maar er vindt nooit een zending plaats omdat er geen legitieme verzender is. De eigenlijke kaarthouder ontdekt de ongeautoriseerde betaling en dient hiervoor een chargeback in bij de kaartuitgever. De betaling wordt automatisch teruggestort en er worden chargebackkosten ingehouden, ook al hebben ze daarnaast al geld uitbetaald aan een frauduleuze derde partij.
Dit is de praktijk waarbij een betaallkaart (of meerdere betaalkaarten) op de ene site wordt getest om te zien of deze nog geldig is voordat deze op een andere site wordt gebruikt om een frauduleuze betaling te doen. Websites met vrije tekstvelden, zoals donatiesites en e-commercebedrijven met het principe 'pay what you like', zijn voornamelijk het doelwit van het testen van creditcards. Meer weten? Zie: Bescherm jezelf tegen het testen van creditcards.
Bij deze vorm van fraude betaalt de fraudeur opzettelijk meer dan nodig was, neemt vervolgens contact op met het bedrijf en beweert dat per ongeluk het verkeerde bedrag was ingevoerd. Fraudeurs vragen om een gedeeltelijke terugbetaling om dit recht te zetten, maar ze beweren dat ze de betaalkaart die werd gebruikt hebben afgesloten en een terugbetaling willen via een alternatieve methode die buiten het kaartnetwerk valt (bijvoorbeeld een cheque of een bankoverschrijving).
Een fraudeur doneert bijvoorbeeld 500 USD aan een goed doel en neemt kort daarna contact op om te zeggen dat het een donatie van 50 USD had moeten zijn. De fraudeur vraagt 450 USD terug via een andere methode, dus er wordt geen geld teruggestort op de oorspronkelijke betaalkaart. Als de rechtmatige kaarthouder een chargeback indient voor de frauduleuze betaling, is het goede doel niet alleen verantwoordelijk voor het chargebackbedrag, maar is het ook het bedrag kwijt dat via de alternatieve methode is verstuurd.
Betaal betalingen nooit terug via een andere methode dan de methode die oorspronkelijk is gebruikt. Als een betaalkaart rechtmatig is gesloten, kun je nog steeds een terugbetaling uitvoeren. De klant moet dan contact opnemen met die kaartuitgever om te regelen dat het geld wordt teruggehaald.
Vriendelijke fraude, ook wel bekend als 'misbruik door de eerste partij' of 'fraude door de eerste partij', treedt op wanneer een legitieme kaarthouder een aankoop doet, maar daar later een chargeback voor indient. Dit kan per ongeluk zijn, omdat ze de transactie niet herkenden op hun afschrift, of opzettelijk (bijvoorbeeld vanwege koperswroeging of als poging om op frauduleuze wijze goederen te verkrijgen zonder te betalen).
Het kan moeilijk zijn om te weten of er vriendelijke fraude heeft plaatsgevonden, vooral bij digitale verkoop. Als je fysieke goederen verkoopt, kun je dit tegengaan door te verzenden naar een geverifieerd factuuradres en een handtekening bij aflevering te vereisen. Daarnaast kan een duidelijk retourbeleid, waarmee klant akkoord moeten gaan voordat ze een aankoop doen, ook helpen.